ရိုဟင္ဂ်ာ ဘယ္သူလဲ ဘာလဲ

အခုေဆာင္းပါးကို http://www.irrawaddy.org/bur/index.php?option=com_content&view=article&id=714:2009-02-13-07-14-19&catid=14:2008-10-21-07-40-03&Itemid=25 ဒီလင့္က ရယူပါတယ္။

Friday, 13 February 2009 14:12 ေအာင္တင္
ျမန္မာျပည္ရဲ့ နယ္စပ္တနံ တလ်ားမွာ ႏွစ္ႏုိင္ငံကုိခြျပီး ေနထုိင္ေနၾကတဲ့ တုိင္းရင္းသားေတြ ရွိေနပါတယ္။ ျမိဳ၊ ခမီး၊ လူခ်ိဳင္း၊ မရမာႀကီး၊ ရခုိင္၊ ခ်င္း၊ နာဂ၊ မီဇုိ၊ ကခ်င္၊ ရွမ္း၊ ၀၊ ပအုိ႔၊ ပေလာင္၊ လီဆူး၊ ပေဒါင္၊ ကရင္၊ မြန္၊ စသျဖင့္ တုိင္းရင္းသားအသီး သီးသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံဘက္မွာ ေနထုိင္ၾကသူမ်ားရွိသလုိ တဘက္ႏုိင္ငံေတြျဖစ္တဲ့ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္၊ အိႏၵိယ၊ နီေပါ၊ တရုတ္၊ လာအုိ၊ ယုိးဒယားႏုိင္ငံတုိ႔မွာ ေနထုိင္ၾကသူမ်ားလည္း ရွိပါတယ္။ ႏုိင္ငံသားအခြင့္အေရး၊ တုိင္းရင္းသားအခြင့္အေရးေတြကုိ မိမိအေျခခ်ေနထုိင္ေသာႏုိင္ငံေတြမွာ ရရွိေနပါတယ္။ ရလဲရသင့္ပါတယ္။ ရပုိင္ခြင့္လဲ ရွိပါတယ္။

အဲဒီတုိင္းရင္းသားေတြလုိပဲ ျမန္မာနဲ႔ ထုိင္းႏုိင္ငံ နယ္စပ္ေတြမွာ ႏွစ္ေတြရာေထာင္ခ်ီျပီး ေနထုိင္ခဲ့ၾကတဲ့ ပသ်ွဴးလူမ်ိဳးမ်ား ရွိ ေနပါတယ္။ ထုိင္းႏုိင္ငံဘက္ျခမ္းမွာေနထုိင္တဲ့ ပသ်ွဴးေတြကုိ ထုိင္းႏုိင္ငံက တုိင္းရင္းသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳထားေသာ္ လည္း၊ ျမန္မာႏုိင္ငံဘက္မွာေနထုိင္တဲ့ ပသ်ွဴးေတြကုိေတာ့၊ မူလတုိင္းရင္းသား(၁၄၃)မ်ိဳးမွာ တရား၀င္အသိအမွတ္ျပဳထားခဲ့ ေပမယ့္ မဆလ ေခတ္ကစျပီး ယေန႔တုိင္စစ္အစုိးရအဆက္ဆက္က တုိင္းရင္းသားအျဖစ္က ပယ္ဖ်က္ပစ္လုိက္ပါျပီ။ ဘာေၾကာင့္ ပါလဲ။

ရခုိင္ျပည္မွာေနတဲ့ ကမန္လူမ်ိဳးေတြဟာ သမုိင္းအေထာက္အထားေတြအရ ဘယ္လုိမွျငင္းမရတဲ့တုိင္းရင္းသားစစ္စစ္ေတြ ပါ။ ကမန္လူမ်ိဳးေတြဟာ ကမၻာေပၚမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံမွအပ တျခားဘယ္ႏုိင္ငံမွာမွ ေနထုိင္သူမ်ားလည္း မဟုတ္ၾကပါဘူး။ မဆလေခတ္အထိ တုိင္းရင္းသားအျဖစ္ အသတ္မွတ္ခံထားရေပမယ့္ အခု န၀တ၊ နအဖလက္ထက္က်မွ ဒီေလာက္သမုိင္း စဥ္လာအရ အထင္ကရ တုိင္းရင္းသားေတြျဖစ္ၾကတဲ့ ကမန္လူမ်ိဳးေတြကုိ တုိင္းရင္းသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ မျပဳေတာ့ ပါဘူး။ သူတုိ႔ကုိ မွတ္ပုံတင္ မထုတ္ေပးေတာ့ဘူး။ ခရီးသြားလာခြင့္ ကန္႔သတ္ထားတယ္။ ေသမလုိ႔ျဖစ္ေနရင္ေတာင္ ရန္ကုန္ကုိ ေဆးသြားကုဖုိ႔ ခရီးသြားလက္မွတ္ကအစ အင္မတန္ခက္ခဲေနပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ပါလဲ။



ကုိးကန္႔လူမ်ိဳးသည္ ျမန္မာ့သမုိင္းတေလ်ွာက္လုံးတြင္ မည္သည့္အခါမွ တုိင္းရင္းသား မဟုတ္ခဲ့ပါ။ ရွမ္းလူမ်ိဳး အတုိက္ အခံ ေခါင္းေဆာင္တဦးက ကုိးကန္႔ဟာ ရာခုိင္ႏႈန္းျပည့္ တရုတ္လူမ်ိဳးစစ္စစ္ျဖစ္တယ္လုိ႔ ေျပာျပခဲ့ဖူးပါတယ္။ န၀တ၊ နအဖတုိ႔က ကုိးကန္႔ကုိ တုိင္းရင္းသားအျဖစ္ ထပ္တုိးသတ္မွတ္လုိက္ေတာ့၊ အမ်ိဳးေပ်ာက္မွာ စုိးေၾကာက္တတ္သူမ်ား ကန္႔ကြက္သံ မၾကားလုိက္ရပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္ပါလဲ။

ကမန္နဲ႔ ပသွ်ဴးလူမ်ိဳးေတြမွာ တူညီမႈတခု ရွိေနတာကုိေတာ့ ေျပာဖုိ႔လုိမယ္ထင္ပါတယ္။ သူတုိ႔ေတြဟာ အစၥလမ္ဘာသာ ကို သက္၀င္ယုံၾကည္သူမ်ား ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ကုိးကန္႔တုိ႔သည္ အစၥလမ္ဘာသာ၀င္မ်ား မဟုတ္ပါ။
ႏုိင္ငံသားတုိင္းလြတ္လပ္စြာယုံၾကည္ကုိးကြယ္ခြင့္ရွိသည္ကုိ လက္မခံႏုိင္ေသးသူမ်ားရွိေနပါသလား။ ဒါမွမဟုတ္ ႏုိင္ငံေတာ္ ဖဲြ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒမွာ အစၥလမ္ဘာသာမွလြဲ၍ အျခားဘာသာမ်ားကုိ လြတ္လပ္စြာ ယုံၾကည္ကုိးကြယ္ခြင့္ရွိ သည္လုိ႔ ျပဌာန္းဖုိ႔လုိအပ္ေနတယ္လုိ႔ ထင္ပါသလား။ ဒါမွမဟုတ္ က်ေနာ္တုိ႔သည္ အေမရိကန္သမၼတ အုိဘားမားေျပာ သလုိ ၂၁ ရာစုအတြက္ အဆင္သင့္ မျဖစ္ေသးသူမ်ားလား။

ဒီေနရာမွာ စကားညွပ္အေနနဲ႔ ထည့္သြင္းေျပာၾကားလုိတာက က်ေနာ္သည္ ကုိးကန္႔ဆန္႔က်င္ေရး၊ တရုတ္မုန္းတီးေရး သမား မဟုတ္သလုိ တုိင္းခ်စ္ ျပည္ခ်စ္ ျမန္မာတရုတ္မ်ားကုိ ခ်စ္ခင္ေလးစားသူလည္းျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာ မြတ္စလင္မ်ားသည္ ျမန္မာတရုတ္မ်ားကဲ့သုိ႔ တုိင္းရင္းသားေသြးပါသူမ်ားျဖစ္ျပီး တုိင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္မ်ား၊ တုိင္းျပည္အတြက္ အသက္စြန္႔ကာကြယ္တတ္သူမ်ား ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ကုိ ျမန္မာတုိင္းရင္းသားေတြကလဲြလုိ႔ တရုတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘဂၤါလီပဲျဖစ္ျဖစ္ လႊမ္းမုိးလာမွာကုိ ျမန္မာမြတ္စလင္ေကာ၊ ျမန္မာတရုတ္ေကာ လက္မခံႏုိင္ပါဘူး။

ရုိဟင္ဂ်ာ ဘာလဲ
ရုိဟင္ဂ်ာကိစၥကုိ စမေျပာခင္ စာဖတ္သူမ်ားကုိ ေမတၱာရပ္ခံလုိတာက ရုိဟင္ဂ်ာကုိဘယ္လုိျမင္ပါသလဲဆုိတာကုိ ကုိယ့္ဘာ သာေမးျပီး ကုိယ့္ဘာသာအရင္စမ္းျပီးေျဖၾကည့္ေပးေစခ်င္ပါတယ္။ ရုိဟင္ဂ်ာေတြကုိလူအျဖစ္အသိအမွတ္ျပဳႏုိင္ပါသလား။

ေမးခြန္းက သိပ္ရင့္သီးတယ္၊ အျပစ္တင္လုိသူမ်ားရွိလ်င္ ယေန႔ ရုိဟင္ဂ်ာေတြကုိထုိင္းႏုိင္ငံမွာ ေလွပ်က္ထဲထည့္ျပီး ပင္လယ္ ထဲေမွ်ာခ်တာကုိ ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒါက ထုိင္းပဲ။ က်ဳပ္တုိ႔ျမန္မာျပည္မွာ ဒါေလာက္ေတာ့ မဆုိးေသးပါဘူး ဆုိလာရင္ ဆက္ဖတ္ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔ႏုိင္ငံမွာ ရုိဟင္ဂ်ာေတြကုိ ေခြးဆုိး၊ ေခြးရူးေတြထက္ပုိဆုိးတဲ့ ဗုိင္းရပ္စ္ေရာဂါပုိးလုိသေဘာထားတဲ့ ပညာရွင္မ်ား၊ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ရွိေနပါေသးတယ္။ သူတို႔ေရးျပီး လူသိရွင္ၾကား ေၾကညာထုတ္ေ၀တဲ့ ရုိဟင္ဂ်ာဆန္႔က်င္ေရး Influx Virus ဆုိတဲ့စာအုပ္အမည္ဟာ ရုိဟင္ဂ်ာေတြကုိ ရံြရွာမုန္းတီးစရာ ေကာင္းတဲ့၊ အင္မတန္အႏၱရာယ္ႀကီးတဲ့ ဗုိင္းရပ္စ္ပုိးေတြ အျဖစ္ သတ္မွတ္လုိက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဗုိင္းရပ္စ္ပုိးေတြကုိ မျပန္႔ပြားခင္အခ်ိန္မီအလ်င္အျမန္ ဖ်က္ဆီးပစ္ရသလုိ ရုိဟင္ဂ်ာ ေတြကုိ မ်ိဳးတုန္း ဖ်က္ဆီးပစ္ရမယ္လုိ႔ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း လႈံ႕ေဆာ္လုိက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အင္မတန္ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ တဲ့ အေတြးအျမင္ပါ။

လူမ်ိဳးေတြရဲ့ အမည္ေပးပုံကုိ ဆက္လက္ေဆြးေႏြးလုိပါတယ္။
ရခုိင္လူမ်ိဳးေတြကုိ မာဂဓဆုိတဲ့စကားက ဆင္းသက္လာတဲ့ ေမာက္လူမ်ိဳးလုိ႔ေခၚခဲ့တယ္လုိ႔ ဖတ္ဖူးပါတယ္။ အာရကန္ လူမိ်ဳးလုိ႔လဲ သမုိင္းမွာ အထင္အရွားရွိေနခဲ့ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ အမ်ိဳးကုိ ခ်စ္ျခင္း၊ အမ်ိဳးဂုဏ္ကုိ ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းလုိ႔ အဓိပၸာယ္ရတဲ့ ရခုိင္(ရကၡိဳင္)လူမ်ိဳးလုိ႔ေခၚမွ ႏွစ္သက္ၾကတာမုိ႔ ေမာက္၊ အာရကန္လို႔မေခၚေတာ့ဘဲ အားလုံးက ရခုိင္ လူမ်ိဳးလုိ႔ေခၚၾကပါတယ္။
ေတာင္သူက ပအုိ႔၊ တလုိင္းက မြန္၊ ဂ်ိန္းေဖာက ကခ်င္၊ ဆီရမ္(Siam)က ထုိင္း(Thai)၊ ဆီလုံ(Ceylon)က သီရိလကၤာ (Srilanka)၊ အက္စကီးမုိး(Eskimo)က အိႏြတ္(Inuit)လူမ်ိဳး စသျဖင့္ မိမိအမ်ိဳးအမည္၊ မိမိႏုိင္ငံအမည္ကုိ မိမိစိတ္ႀကိဳက္ ေျပာင္းၾကတဲ့အခါ တျခားဘယ္လူမ်ိဳး၊ တျခားဘယ္ႏုိင္ငံကမွ ငါသေဘာမတူရင္ ေျပာင္းခြင့္မရွိဘူးလုိ႔ မကန္႔ကြက္ႏုိ္င္ပါဘူး။ ကန္႔ကြက္ခြင့္ မရွိပါဘူး။ သေဘာထားႀကီးစြာ၊ နားလည္မႈထားကာ ကာယကံရွင္ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့အတုိင္း သတ္မွတ္ေခၚ ေ၀ၚေပးရတာပါပဲ။

ရုိဟင္ဂ်ာေတြဟာ တုိင္းရင္းသားလား၊ ႏုိင္ငံသားလား၊ ႏုိင္ငံျခားသားလားဆုိတာကုိ ခဏေဘးဖယ္ထားျပီး သူတုိ႔က သူတုိ႔ ကုိ ရုိဟင္ဂ်ာလုိ႔ ေခၚေစခ်င္တာကုိ မေခၚႏုိင္ပါဘူးလုိ႔ ျငင္းသင့္ပါသလား။ ျငင္းခြင့္ေကာ ရွိပါသလား။ သူတုိ႔ကုိ သမုိင္း မွာ စစ္တေကာင္းသားလုိ႔ ေခၚခဲ့သည္ျဖစ္ေစ၊ ဘဂၤါလီကုလားလုိ႔ ေခၚခဲ့သည္ျဖစ္ေစ၊ ေခၚေတာလုိ႔ ေခၚခဲ့သည္ျဖစ္ေစ၊ ဒီနာ မည္ေတြကုိ မႀကိဳက္လုိ႔၊ ဒီနာမည္ေတြဟာ ႏွိမ့္ခ်ေခၚေ၀ၚတာမုိ႔ မေခၚပါနဲ႔လုိ႔ ေတာင္းဆုိတာကုိ မရဘူး၊ မင္းတုိ႔ နာတာ၊ မႀကိဳက္တာ ငါဂရုမစုိက္ဘူး။ ငါေခၚခ်င္တာ ငါေခၚမယ္လုိ႔ တဘက္သားကုိ ႏွိမ့္ခ်ျပီး ဆုိသင့္ ဆုိထုိက္ပါသလား။

အာဖရိကန္အေမရိကန္ေတြကုိ သမုိင္းတေလွ်ာက္လုံးမွာ အမည္းေကာင္(Nigger) လုိ႔ပဲေခၚခဲ့ၾကပါတယ္။ အမည္းေကာင္ (Nigger)လုိ႔ပဲ သမုိင္းမွတ္တမ္းေတြမွာ အထင္အရွား မွတ္တမ္းတင္ထားရွိခဲ့တာမုိ႔ အမဲေကာင္(Nigger)လုိ႔ပဲ ေခၚႏုိင္မယ္ လုိ႔ ခုေနခါမွာ ေျပာရဲသူမ်ားရွိပါသလား။ သူမ်ားေတြရဲ့ ႏွလုံးသားကုိ နာက်င္ေစတဲ့ စကားလုံးမ်ိဳး၊ အျပဳအမူမ်ိဳးကုိ ေရွာင္ရွား ျခင္းသည္ စာနာတတ္ျခင္း၊ လူသားဆန္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာသာတရားေတြရဲ့ အဆုံးအမမ်ားမွာ ပါရွိပါတယ္။ ျမန္မာ့ယဥ္ ေက်းမႈနဲ႔လည္း ကုိက္ညီပါတယ္။

ရုိဟင္ဂ်ာသည္ တုိင္းရင္းသားေလာ
မူလကသတ္မွတ္ထားေသာ တုိင္း ရင္းသားလူမ်ိဳး ၁၄၃ မ်ိဳးထဲမွာ ရုိဟင္ဂ်ာလူမ်ိဳးက တရား၀င္ပါရွိထားျပီးျဖစ္တယ္။ ေက်ာင္းသုံးစာအုပ္ေတြထဲမွာလည္း၊ တုိင္းရင္းသား ရုိဟင္ဂ်ာလူမ်ိဳးဆုိျပီး ေရးသားျပဌာန္းထားတာေတြ ရွိခဲ့တယ္။ ရုိဟင္ ဂ်ာေတြက လြတ္လပ္စြာ မဲေပးျပီး ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ထားတဲ့ ရုိဟင္ဂ်ာလႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြ လြတ္လပ္ေသာ ျပည္ေထာင္စုသမၼတျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ရဲ့ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ အမတ္အျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သလုိ၊ ဗဟုိအစုိးရထဲမွာ က်န္းမာေရးဌာန ပါလီမန္အတြင္း၀န္အဆင့္ အထိ တာ၀န္ယူခဲ့တာရွိခဲ့တယ္။ ျမန္မာ့အသံက တုိင္းရင္းသားအသံေတြကုိ လႊင့္တဲ့အခါ ရုိဟင္ဂ်ာအစီအစဥ္ဆုိျပီး ၁၉၆၁ ခုႏွစ္ကေန ၁၉၆၅ခုႏွစ္ အထိ ရုိဟင္ဂ်ာဘာသာစကားနဲ႔ အသံလႊင့္ေပးခဲ့ တယ္။

စစ္အာဏာရွင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းလက္ထက္ မွာ မွ အသံလႊင့္အစီအစဥ္သာမက တုိင္းရင္းသားအျဖစ္ကပါ ပယ္ဖ်က္ခံခဲ့ရ တယ္လုိ႔ အေထာက္အထားမ်ားႏွင့္ျပဆုိပါ တယ္။
ျပည္ေထာင္စု သမၼတျမန္မာႏုိင္ငံရဲ့ ပထမဆုံးသမၼတႀကီး စပ္ေရႊသုိက္က ရခုိင္ျပည္က မြတ္စလင္ေတြဟာ တုိင္းရင္းသား အစစ္အမွန္ေတြျဖစ္တယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ရာခုိင္ႏႈန္းျပည့္ ေသြးမစပ္တဲ့ လူမ်ိဳးဆုိတာ မရွိဘူး။ သူတုိ႔ဟာ တုိင္းရင္းသား မဟုတ္ဘူး ဆုိရင္ ငါတုိ႔ (ရွမ္း)ေတြလဲ တုိင္းရင္းသား မဟုတ္ေတာ့ဘူးလုိ႔ ဆုိခဲ့ပါတယ္။

တဘက္က အျပန္အလွန္ တင္ျပတာက ျပည္ေထာင္စုအစုိးရက ဖဆပလေတြ မဲရေအာင္ ရုိဟင္ဂ်ာေတြကုိ တုိင္းရင္းသား အျဖစ္ လာဘ္ထုိးတဲ့အေနနဲ႔ သတ္မွတ္ေပးခဲ့ျခင္း ျဖစ္တယ္။ ရုိဟင္ဂ်ာေတြဟာ တဘက္ ႏုိင္ငံက မၾကာေသးခင္ကာလကမွ အလုံးအရင္းနဲ႔ စီးပြားေရးအရ ေျပာင္းေရႊ႕လာတဲ့ ဘဂၤါလီမ်ားသာျဖစ္တယ္။ သူတုိ႔ကုိလက္ခံလုိက္ရင္ သူတုိ႔ေနာက္က ဘဂၤါလီ ေတြဆက္၀င္လာျပီး ရခုိင္တျပည္နယ္လံုးတြင္သာမက ျမန္မာတျပည္လုံးမွာ ဘဂၤါလီေတြ လႊမ္းမုိးသြားႏုိင္တယ္ ဆုိတာျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာျပည္ကုိ လူဦးေရေပါက္ကြဲမတတ္ျဖစ္ေနတဲ့ အိမ္နီးခ်င္း လူမ်ိဳးႀကီးႏွစ္မ်ိဳးက ၀ါးမ်ိဳ ဖုံးလႊမ္းသြားမွာကုိ မျဖစ္မေနတား ဆီးကာကြယ္ဖုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔အားလုံးမွာတာ၀န္ရွိတာမုိ႔ အင္မတန္သဘာ၀က်ျပီးစုိးရိမ္စရာေကာင္းတဲ့ေထာက္ျပမႈျဖစ္ပါတယ္။
ဒီတာ၀န္ကုိ ထိေရာက္စြာ အေကာင္အထည္ေဖၚႏုိင္ဖုိ႔က နယ္စပ္မွာေနထုိင္ၾကတဲ့ တုိင္းရင္းသားေတြအားလုံး အထူးသျဖင့္ ရုိဟင္ဂ်ာနဲ႔ ကုိးကန္႔တုိ႔ထံမွ ျပည့္၀ျပတ္သားေသာ စိတ္ေရာကုိယ္ပါ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈ (Uncompromised Commitment to cooperate)ကုိ မျဖစ္မေနလုိအပ္ပါတယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္သူအစုိးရမ်ားဘက္ကလည္း နယ္စပ္ေဒသအားလုံး မွာ တိက်ေသာသန္းေကာင္စာရင္း(Census)မ်ားကုိ ေကာက္ယူ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေသာ အေနအထား တရပ္ကုိ ေဖၚေဆာင္ ႏုိင္ဖုိ႔လုိပါတယ္။

ေနာက္အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္တခုက ရုိဟင္ဂ်ာေတြမွာ ဘာသာေရး အစြန္းေရာက္၊ လူမ်ိဳးေရး အစြန္းေရာက္ အဖဲြ႕အစည္း ေတြရွိခဲ့တယ္။ တုိင္းျပည္ကုိ ခဲြထုတ္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားခဲ့တဲ့၊ မြတ္စလင္ႏုိင္ငံေတာ္ တည္ေထာင္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားခဲ့တဲ့ အေထာက္အထား ေတြ ရွိခဲ့တယ္ဆုိတဲ့ ေထာက္ျပခ်က္ျဖစ္ျပန္ပါတယ္။
ႏုိင္ငံေတာ္ လုံျခဳံေရး၊ တုိင္းျပည္မျပိဳကဲြေရးေတြနဲ႔ ပတ္သက္ေနတာမုိ႔ အင္မတန္အေရးႀကီးတဲ့ ေထာက္ျပခ်က္ျဖစ္ျပန္ပါ တယ္။ ဒီတရားမ်ွတတဲ့ စုိးရိမ္ခ်က္(Legitimate Concern)ကုိ ရုိဟင္ဂ်ာ ေတြဘက္က အေျဖေပးႏုိင္ဖုိ႔လုိအပ္ပါတယ္။ ဒီလုိအဖဲြ႕အစည္းမ်ိဳးေတြ၊ ဒီလုိအစြန္းေရာက္ အယူအဆေတြ ရွင္သန္လႈပ္ရွား ေနတုန္းပဲလား။ ရွိေနရင္ ဘယ္လုိ ပူးေပါင္း တုိက္ဖ်က္မလဲ။ မရွိေတာ့ပါဘူးဆုိရင္ေတာင္ ေနာင္တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ေပၚေပါက္ လာႏုိင္သလား။ မေပၚေပါက္လာေအာင္ ဘယ္လုိ ပူးေပါင္းကာကြယ္သြားမလဲဆုိတာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

သုိ႔ေသာ္ ရုိဟင္ဂ်ာဆုိတာ မိမိတသက္မွာ လုံး၀မၾကားဖူးပါဘူး၊ ျမန္မာ့သမုိင္းမွာ ဘယ္တုန္းကမွ မရွိခဲ့ဘူးလုိ႔ စကားကုန္ ဆုိလာသူမ်ားကေတာ့ မိမိည့ံတာ၊ ဗဟုသုတနည္းတာ၊ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးကုိ နားမလည္တာကုိ လူမသိ သိေအာင္ လူလည္ ေခါင္မွာ မရွက္မေၾကာက္နဲ႔ ကုိယ့္ေပါင္ကုိယ္လွန္ေထာင္းျပေနသလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။
မဟာပညာေက်ာ္တခ်ိဳ႕ကလည္း ရုိဟင္ဂ်ာေတြဟာ ျမန္မာစကားမေျပာတတ္တာေၾကာင့္ ျမန္မာတုိင္းရင္းသား၊ ျမန္မာ ႏုိင္ငံသားျဖစ္ဖုိ႔ေနေနသာသာ ျမန္မာ ျပည္မွာေတာင္ ေနထုိင္ၾကသူမ်ား မဟုတ္ဘူးလုိ႔ မ်က္စိစုံမွိတ္ ျငင္းတတ္ျပန္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ျမန္မာစကားကုိလူတုိင္းမေျပာတတ္တဲ့တုိင္းရင္းသား ကရင္၊ ခ်င္း၊ ရွမ္း၊ နာဂ၊ မြန္၊ ကခ်င္၊ ကယား၊ပေလာင္၊ လီဆူး၊ ၀၊ လူခ်ိဳင္း စတဲ့ တုိင္းရင္းသားေတြအမ်ားအျပား ေစ့ေစ့ေပါက္ေပါက္ဆိုရင္ အမ်ိဳးတရာေက်ာ္ေလာက္ေတာင္ ရွိေန ႏုိင္တာကုိ သိဟန္ မတူၾကပါဘူး။

ရုိဟင္ဂ်ာေတြ ဘယ္တုန္းက ဘယ္လို ျမန္မာႏုိင္ငံထဲ ၀င္ေရာက္လာတယ္ဆုိတာကုိ ေဆြးေႏြးႏုိင္တဲ့ စြမ္းရည္ က်ေနာ့္မွာ မရွိပါဘူး။ ရုိဟင္ဂ်ာေတြကုိ တုိင္းရင္းသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳသင့္၊ မျပဳသင့္ဆုိတာကုိလည္း မေဆြးေႏြးလုိပါဘူး။ ေဆြးေႏြးသင့္ေသာ အခ်ိန္ကာလ ေရာက္ျပီလုိ႔လည္း မထင္ေသးပါဘူး။ ရုိဟင္ဂ်ာေတြ တုိင္းရင္းသားျဖစ္တယ္၊ မျဖစ္ဘူး ဆုိတာကုိ ေနာင္ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံေတာ္ေခတ္ေရာက္ေသာအခါ၊ ေဒါက္တာ ဦးေအးခ်မ္း၊ ေဒါက္တာ ဦးေအးေက်ာ္တုိ႔လုိ ရခုိင္ပညာရွင္ေတြ၊ ရခုိင္ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ရုိဟင္ဂ်ာ ပညာရွင္ေတြ၊ ရုိဟင္ဂ်ာ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ တျခားလုိအပ္ေသာ ႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ပညာရွင္ေတြပါ၀င္တဲ့ ေကာ္မရွင္အဖဲြ႔ ဖဲြ႔စည္းျပီး ေဆြးေႏြးဆုံးျဖတ္ျခင္းကသာ အေကာင္းဆုံးႏွင့္ အမွန္ကန္ဆုံးျဖစ္မယ္ ထင္ပါတယ္။

ရုိဟင္ဂ်ာသည္ ႏုိင္ငံသားေလာ
ဒီေနရာမွာ လူေတြမ်က္စိလ်ွမ္းေနတတ္တဲ့ အေရးႀကီးတဲ့ အေျခအေနတရပ္ကုိ ထပ္ေထာက္ျပဖုိ႔လုိေနေသးတယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။
ရုိဟင္ဂ်ာေတြကုိ တဘက္ႏုိင္ငံက တရားမ၀င္ခုိး၀င္လာသူေတြဆုိျပီး စစ္ဆင္ေရးအမ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္လာတဲ့ အေပၚမွာ ဒီရုိ ဟင္ ဂ်ာ အမည္ခံ ဘဂၤါလီေတြက တဘက္ႏုိင္ငံသားေတြျဖစ္ၾကတာမုိ႔ အစစ္အေဆးမခံႏုိ္င္ဘဲ တဘက္က သူတုိ႔ႏုိင္ငံထဲကုိ ထြက္ေျပးသြားတယ္ဆုိတဲ့ အျမင္ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါျဖင့္ရင္ ဘဂၤါလီေတြသာျဖစ္တဲ့ ရုိဟင္ဂ်ာေတြကုိ စစ္ဆင္ေရး အႀကိမ္ႀကိမ္လုပ္ျပီးတုိင္း ဘာလုိ႔အႀကိမ္ႀကိမ္ ျပန္လက္ခံေန ရတာလဲ။ ကုိယ့္ႏုိင္ငံသားမဟုတ္ဘူးဆုိရင္ ျပန္လက္ခံစရာမလုိပါဘူး။ ျပန္လက္ခံရတယ္ဆုိကတည္းက ထြက္ေျပးသြားတဲ့ တဘက္ႏုိင္ငံသားဆုိသူေတြဟာ တကယ္ ေတာ့ နဂုိကတည္းက ကုိယ့္ႏုိင္ငံသား ျဖစ္ေနလုိ႔ပဲေပါ့။ ရွင္းရွင္းေလးပါ။ သုိ႔ေသာ္ ဒီေနရာမွာ တဘက္ႏုိင္ငံသားေတြ က တရားမ၀င္ ခုိး၀င္ေနထုိင္ေနတာေတြလဲ ရွိေနႏုိင္ပါတယ္။ မွန္မွန္ကန္ကန္ျဖစ္ေအာင္ တရားဥပေဒနဲ႔အညီ စိစစ္ႏုိင္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။

ဒီအခါမွာ ေနာက္ေမးခြန္းတခုက ေမးစရာျဖစ္လာပါတယ္။ ျပန္လက္ခံရမွာကုိ သိေနရက္နဲ႔ ဘာလုိ႔ ေမာင္းထုတ္တာေတြကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္လုပ္ေနရသလဲဆုိတဲ့ေမးခြန္းျဖစ္ပါတယ္။ အေျဖႏွစ္ခ်က္ကုိ စဥ္းစားမိပါတယ္။
တခုကေတာ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ့ ထုံးစံအတုိင္း တတုိင္းျပည္လုံး ရန္ကုန္ကအစ နယ္စပ္ေတြအဆုံး မတည္မျငိမ္မႈေတြကုိ ဖန္တီးထားႏုိင္မွ စစ္အာဏာရွင္ဆုိတာမ်ိဳးက သက္ဆုိးရွည္တတ္တာမ်ိဳးျဖစ္လုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္တခ်က္စဥ္းစားမိတာက၊ တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးေတြထဲက လြတ္လပ္ေရးစိတ္ဓာတ္အျပင္းထန္ဆုံး လူမ်ိဳးစုေတြထဲမွာ ရခုိင္အမ်ိဳးသားက ထိပ္ဆုံးက အုပ္စုထဲမွာပါတယ္လို႔ က်ေနာ္ေလ့လာမိသေလာက္အရ ထင္မိပါတယ္။ (လူမ်ိဳးစုေတြ လြတ္ လပ္ေရးလိုခ်င္တာ၊ ကုိယ့္လူမ်ိဳးကုိယ္အုပ္ခ်ဳပ္ခ်င္တာ အျပစ္မဟုတ္ပါဘူး။ သဘာ၀ပါ။ ဒါေၾကာင့္ စစ္မွန္ေသာ ျပည္ေထာင္ စုကုိ ဖဲြ႕လုိရင္၊ တကယ္ပဲ တိုင္းျပည္ေအးခ်မ္းဖံြ႕ျဖိဳးလုိရင္ တုိင္းရင္းသားေတြရဲ့ ကုိယ္ပုိင္ျပဌာန္းႏုိင္ခြင့္ကုိ မျဖစ္မေန အေျခခံ ရမွာျဖစ္ပါတယ္)။

ရခုိင္ျပည္နယ္ရဲ့ ထူးျခားခ်က္ေနာက္တခုက ျပည္မကေနျပီး ဆက္သြယ္ရ အခက္ခဲဆုံး ျပည္နယ္ျဖစ္ျခင္းအျပင္ မိမိဘာသာ ရပ္တည္မယ္ဆုိရင္ ရပ္တည္ႏုိင္တဲ့ ပထဝီ
အေနအထားရွိေနျခင္းတုိ႔ကလည္း အေထာက္အကူျပဳသလုိျဖစ္ေနပါတယ္။
ဒီေတာ့ မဆလအပါအ၀င္ စစ္အစုိးရအဆက္ဆက္က ဒီရခုိင္အမ်ိဳးသားေတြကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ဖုိ႔ နည္းလမ္းစုံကုိ အသုံးျပဳတဲ့ အခါမွာ ရခုိင္ျပည္နယ္ မတည္မျငိမ္ျဖစ္ဖုိ႔၊ ရခုိင္လူမ်ိဳးေတြ အားနည္းေစဖုိ႔ ဒုတိယ လူဦးေရအမ်ားဆုံးျဖစ္တဲ့ ရုိဟင္ဂ်ာေတြနဲ႔ ပဋိပကၡ(Constant in-fighting)ကုိ အစဥ္မျပတ္ျဖစ္ထြန္းေနေအာင္ ဖန္တီးျခင္း က လည္း နည္းလမ္းတခုအျဖစ္ သုံးစဲြခဲ့ တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
ေဒါက္တာ ဦးေအးခ်မ္းက သူငယ္ငယ္က ဘူးသီးေတာင္က ရုိဟင္ဂ်ာေတြထဲမွာ ႀကီးျပင္းလာေၾကာင္း၊ အင္မတန္ ခ်စ္ ၾကည္ေအးခ်မ္းစြာေနခဲ့ၾကရေၾကာင္းကုိ ေျပာျပဖူးပါတယ္။ ေအးခ်မ္းတယ္ဆုိလုိ႔ ရုိဟင္ဂ်ာနဲ႔ ရခုိင္ၾကားမွာ ျပႆနာလုံး၀ မရွိဘူးလုိ႔ေျပာေနတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာသာတူ၊ လူမ်ိဳးတူ၊ စကားတူတဲ့ တရြာတည္းသားေတြေတာင္ ရြာေတာင္ပုိင္း နဲ႔ ရြာေျမာက္ပုိင္း ဓားခုတ္ပဲြျဖစ္တတ္ေသးတာပါပဲ။

ဂ်ပန္ေခတ္၊ အဂၤလိပ္ေခတ္ အကူးအေျပာင္းေတြနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္တခိ်ဳ႕ အျမင္မက်ယ္မႈေတြေၾကာင့္ ေျဖရွင္းႏုိင္တဲ့ ျဖစ္ရုိးျဖစ္စဥ္ လူမႈပဋိပကၡေတြကုိ ထိန္းမႏုိင္ သိမ္းမရျဖစ္သြားေအာင္ တြန္းပုိ႔ေလခဲ့သလားလို႔ ဆင္ျခင္မိပါတယ္။
ရုိဟင္ဂ်ာေတြကုိ ႏုိင္ငံသားေတြအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳ လက္ခံထားတဲ့အျမင္ေပၚမွာ ဆက္လက္ေဆြးေႏြးသြားလုိပါတယ္။

ေနာင္ျဖစ္ေပၚလာမယ့္ ဒီမုိကေရစီေရး၊ အေျခခံလူ႔အခြင့္အေရး၊ တုိင္းရင္းသားေပါင္းစုံ တန္းတူညီမွ်ျဖစ္ေသာ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု တည္ေထာင္ေရးဆုိတဲ့ အေျခခံအခ်က္ႀကီး (၃)ရပ္ေပၚမွာ အေျခခံျပီး ေဆြးေႏြးခ်င္ပါတယ္။ ဒီအေျခခံ အခ်က္ႀကီး (၃)ရပ္ကုိ လက္မခံႏုိင္သူမ်ားကေတာ့ က်ေနာ့္ေဆြးေႏြးခ်က္ေတြကုိ လက္ခံႏုိင္မယ္မထင္ပါဘူး။
ရိုဟင္ဂ်ာေတြကုိ တုိင္းရင္းသားအျဖစ္ လက္မခံေသးသေရြ႕ လူမ်ိဳးစုလႊတ္ေတာ္လုိ လႊတ္ေတာ္မ်ိဳးမွာ ရုိဟင္ဂ်ာေတြက လူ မ်ိဳးစုကုိ ကုိယ္စားျပဳျပီး တက္ေရာက္ခြင့္ မရွိႏုိင္ပါဘူး။ သုိ႔ေသာ္ လူဦးေရကုိ အေျခခံတတ္တဲ့ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္တြင္း မွာ ေတာ့ ႏုိင္ငံသားျဖစ္တဲ့ ရုိဟင္ဂ်ာေတြက လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြအျဖစ္ပါ၀င္ႏုိင္ျပီး တုိင္းျပည္တာ၀န္ကုိ ထမ္းေဆာင္ၾက မွာျဖစ္ ပါတယ္။
လူမ်ိဳးစုလႊတ္ေတာ္ဆုိတာ လူဦးေရေပၚမွာ မူမတည္ဘဲ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုျဖစ္ျခင္းေပၚမွာ အေျခခံပါတယ္။ သန္းသုံး ဆယ္ေက်ာ္ႏုိင္တဲ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးက လူမ်ိဳးစုလႊတ္ေတာ္မွာ ႏွစ္ေယာက္တက္ခြင့္ရွိရင္ သိန္းဂဏန္းေလာက္ရွိတဲ့ လူမ်ိဳးငယ္ တခုကလည္း ႏွစ္ေယာက္တက္ခြင့္ရတတ္တဲ့ လႊတ္ေတာ္မ်ိဳးပါ။ လူမ်ိဳးစုေတြရဲ့ မူလရပုိင္ခြင့္ေတြကုိ တာ၀န္ခံထိန္းသိမ္း ကာကြယ္မယ့္ အထက္လႊတ္ေတာ္ပုံစံမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ အေမရိကန္က ဆိနိတ္(Senate)လိုအဖဲြ႕မ်ိဳးနဲ႔ ဆင္တူတယ္လုိ႔ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကေတာ့ လူဦးေရအခ်ိဳးအလုိက္ တက္ခြင့္ရတတ္တဲ့၊ တကယ့္ကုိ လူထုအေျခခံတဲ့၊ တႏုိင္ငံလုံးကုိ က်ယ္က်ယ္ျပန႔္ျပန္႔ကုိယ္စားျပဳတဲ့၊ လုပ္ပုိင္ခြင့္အာဏာပုိမ်ားတတ္တဲ့ လႊတ္ေတာ္ျဖစ္ပါတယ္။

အနာဂတ္တုိင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ အထူးသျဖင့္ ရခုိင္အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္မ်ားအေနနဲ႔ ရခုိင္ျပည္နယ္ ဖံြ႕ျဖိဳးတုိးတက္ ေအာင္တည္ေဆာက္ေရး၊ တရားဥပေဒ စုိးမုိးေရး၊ ျငိမ္းခ်မ္းသာယာေရး၊ အထူးသျဖင့္ တရားမ၀င္ႏုိင္ငံျခားသားမ်ား ၀င္ ေရာက္လာမႈ တားဆီးေရး၊ လုံျခဳံေရးတုိ႔ကုိ ရခုိင္ျပည္နယ္က့ ရုိဟင္ဂ်ာေတြရဲ့ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္မႈ၊ ေထာက္ခံမႈမရဘဲ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏုိင္မယ္ ထင္ပါသလား။ ေဖာ္သင့္တယ္လုိ႔ေကာ ထင္ပါသလား။
ေနာင္တုိင္းျပည္တည္ေထာင္ေရးကုိ အရွည္ေမ်ွာ္ျပီး ကုိယ္ကႏုိင္ငံသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳထားတဲ့၊ ကုိယ့္ႏုိင္ငံသားေတြ ျဖစ္တဲ့ ရုိဟင္ဂ်ာေတြရဲ့ ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီးမႈ၊ ယုံၾကည္ကုိးစားမႈကုိ ရႏုိင္သမွ်ရလာေအာင္ အခုကတည္းက ႀကိဳးးစားစည္းရုံးဖုိ႔ မသင့္ေပဘူးလား။
ရုိဟင္ဂ်ာျပည္သူေတြကုိ အစြန္းေရာက္ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ အစြန္းေရာက္ အယူအဆေတြႏွင့္ ကင္းကြာသြားေအာင္ အကူ အညီေပးသင့္သလား။ ဒါမွမဟုတ္ သာမန္ရုိဟင္ဂ်ာျပည္သူေတြကုိ အစြန္းေရာက္ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ အစြန္းေရာက္ အယူ အဆေတြဆီ တြန္းပုိ႔သင့္ပါသလား။ ရုိဟင္ဂ်ာျပည္သူေတြထဲက အလယ္အလတ္က်တဲ့(Liberal and Moderate) ေခါင္း ေဆာင္ေတြ ေပၚထြန္းလာေအာင္ စနစ္တက် အကူအညီေပးသင့္ပါသလား။ ဒါမွမဟုတ္ အဲဒီအလယ္အလတ္ေခါင္းေဆာင္ ေတြကုိ စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့ေအာင္ စိတ္ရႈပ္ေထြးေအာင္ စနစ္တက် ပိတ္ဆုိ႔ထားသင့္ပါသလား။

အစြန္းေရာက္ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ အယူအဆေတြကုိ တုိက္ဖ်က္ဖုိ႔ အေကာင္းဆုံးနည္းက သာမန္ရုိဟင္ဂ်ာျပည္သူေတြကုိ ပညာေပး စည္းရုံးလက္တဲြရမယ္၊ အလယ္အလတ္ သေဘာထားရွိတဲ့ေခါင္းေဆာင္ေတြကုိ ေဖာ္ထုတ္ေပးရမယ္ဆုိတာ ႏုိင္ငံေရး အေျခခံသင္ပုန္းႀကီး ကႀကီး၊ ခေခြး ျဖစ္ပါတယ္။
ရုိဟင္ဂ်ာဆုိတဲ့ အမည္ကုိေတာင္ မၾကားခ်င္တတ္တဲ့ အစြန္းေရာက္ပုဂၢိဳလ္မ်ားကုိ တခ်က္ေလာက္ ထပ္ေထာက္ျပလုိပါ ေသးတယ္။ ရုိဟင္ဂ်ာေတြကုိ ရခုိင္ျပည္နယ္က တေယာက္မက်န္ ေမာင္းထုတ္တာမ်ိဳးကုိ လုပ္ႏုိင္မယ္ ထင္ပါသလား။ မလုပ္ႏုိင္ဘူးဆုိရင္ေတာ့ ျငိမ္းခ်မ္းစြာအတူေနႏုိင္ဖုိ႔ ဦးေဆာင္မႈေပးခ်င္ပါတယ္။
ျငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္တဲြေနထုိင္ျခင္း ဆုိတာကုိ အခ်င္းခ်င္းၾကားမွာရွိေနတဲ့ သံသယေတြ၊ စုိးရိမ္မႈေတြကုိ အျပန္အလွန္ ေလးစားမႈနဲ႔ ေျဖရွင္းျခင္းျဖင့္သာ တည္ေဆာက္ႏုိင္ပါတယ္။ အမိန္႔ေပးျခင္းျဖင့္ မတည္ေဆာက္ႏုိင္ပါဘူး။ မိမိျပည္နယ္ထဲမွာ ရွိတဲ့ ဒုတိယအင္အားအႀကီး ဆုံးျဖစ္တဲ့ ရုိဟင္ဂ်ာေတြနဲ႔ လက္မတဲြဘဲနဲ႔ေတာ့ ရခုိင္ျပည္နယ္ ေအးခ်မ္းတုိးတက္ေရး၊ လုံျခဳံ ေရးကုိ တည္ေဆာက္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ရခုိင္ျပည္နယ္မတုိးတက္ရင္ ရခုိင္ျပည္သူေတြလည္းတုိးတက္လာမွာမဟုတ္ပါ။
နိဂုံးခ်ဳပ္အေနႏွင့္ ရုိဟင္ဂ်ာေလွစီးဒုကၡသည္တဦးရဲ့ ေရဒီယုိအင္တာဗ်ဴးကုိ တင္ျပလုိပါတယ္။ သူက “ဗမာျပည္မွာ ဘယ္ လုိမွလဲေနလုိ႔ မရေတာ့ပါဘူး။ ေန႔တုိင္းေန႔တုိင္း အစုိးရက ဒုကၡေပးေနတာပဲ။ ပင္လယ္ထဲမွာ တခါတည္း ေသရင္လည္း ေသပေစေတာ့ဆုိျပီး ထြက္လာခဲ့တယ္” လုိ႔ေျပာခဲ့ပါတယ္။ သာမန္ရုိဟင္ဂ်ာျပည္သူေတြရဲ့ နိစၥဓူ၀ ဒုကၡကုိ မည္သူမဆုိ စာနာႏုိင္မယ္လုိ႔ ယုံၾကည္ပါတယ္။ ။
စာေရးသူသည္ ကေနဒါႏုိင္ငံ တိုရန္တုိၿမိဳ႕တြင္ အေျခစိုက္ေနထိုင္ေသာ ျမန္မာ့အေရး လႈပ္ရွားသူ တဦးျဖစ္ပါသည္။

Posted by လီဘရယ္ at 7:39 PM