အေ႐ွ႔ေတာင္အာ႐ွ ၿမိဳ႔ႏိုင္ငံေတြကို ၀င္ေရာက္လုယက္ ဖ်က္ဆီးခဲ့တဲ့ နန္ေက်ာင္စစ္တပ္ႀကီးမွာ မန္းမန္ေတြ ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ခရစ္ ၈၃၂ နဲ႔ ၈၃၅ အတြင္း လုယက္ဖ်က္ဆီးတယ္။ မန္းမန္ တပ္သားေတြဟာ သတၱိ႐ွိတယ္။ သစၥာ႐ွိတယ္လို႔ ဂုဏ္သတင္းႀကီးတယ္။ မန္းမန္ တပ္သားတေယာက္ကို ဖမ္းဆီးရမိတဲ့အခါမွာ ဘယ္လိုပဲ ႐ိုက္ႏွက္စစ္ေဆးေပမယ့္ စစ္တပ္ရဲ႔ အေရးပါတဲ့ လိွ်ဳ႔၀ွက္ခ်က္ေတြကို ေမးမရပါ။အဲဒီ လူေတြဟာ စစ္တိုက္ခိုက္တာကို အစကပဲ ႏွစ္သက္သူေတြ ျဖစ္ေပမယ့္ နန္ေက်ာင္ခိုင္းသလို အၾကာႀကီး လွည့္လည္ လုယက္တိုက္ခိုက္ေနလို႔ မျဖစ္ႏိုင္လို႔ သေဘာေပါက္လာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခရစ္ ၉ရာစုႏွစ္ လယ္က စၿပီး နန္ေက်ာင္အုပ္စိုးတဲ့ ျပည္နယ္ထဲက ထြက္ခြါလာခဲ့တယ္။ အေ႐ွ႔ေတာင္ အာ႐ွတခြင္ ေနရာအမ်ားကို ေရာက္ဖူးၿပီး ျဖစ္ေပမယ့္ ဗဟိုျမန္မာႏိုင္ငံ ေျမျပန္႔ေဒသေတြကိုသာ သူတို႔ရဲ႔ အိုးအိမ္သစ္ ထူေထာင္ဖို႔ ေကာင္းတဲ့ေနရာလို႔ ေ႐ြးခ်ယ္လိုက္တယ္။ ပူအိုက္ စြတ္စိုၿပီး ငွက္ဖ်ားေရာဂါနဲ႔ ေသတတ္တဲ့ ရပ္႐ြာေဒသကို ေၾကာက္လို႔ ပူအိုက္ေျခာက္ေသြ႔တဲ့ ေဒသကို ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။ေျခာက္ေသြ႔အရပ္မွာ ေနဖို႔ ဆံုးျဖတ္တာဟာ မိုးမ်ားတာကို မႀကိဳက္လို႔ ျဖစ္တယ္။ ပ်ဴ၊ ေပါင္ေလာင္နဲ႔ မြန္ေတြကိုလည္း လြယ္လြယ္နဲ႔ တိုက္ခိုက္ႏွိမ္နင္း ႏိုင္ပါတယ္။ မၾကာခင္ ႐ွိရင္းစြဲ လူမ်ိဳးေတြရဲ႔ ဓေလ့ ထံုးစံေတြကို ျမန္မာေတြ ႏွစ္သက္ သံုးစြဲလာတဲ့အတြက္ ေအာင္ႏိုင္သူေတြ က်ဆံုးၿပီလို႔ ေျပာဆိုတာ ခံရပါတယ္။ စစ္လိုလားသူ ေတြဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေနထိုင္တဲ့ ေတာင္သူဘ၀ကို ကူးေျပာင္းလာၿပီး ဗုဒၶသာသနာမွာလည္း သက္၀င္ယံုၾကည္ လာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ပင္ကိုယ္သေဘာျဖစ္တဲ့ စစ္အေလ့အက်င့္ မေပ်ာက္ဘဲ အေရး႐ွိရင္ ႐ွိတဲ့အတိုင္း လူျမန္ျမန္ စုၿပီး လက္နက္စြဲကိုင္ တိုက္ခိုက္ႏိုင္ပါတယ္။ ေျမကတုတ္နဲ႔ စစ္ဆင္တိုက္နည္းကို အထူးကၽြမ္းက်င္ တယ္။
ေက်ာက္ဆည္နဲ႔ မင္းဘူး အရပ္ေဒသေတြမွာ ႐ွိရင္စြဲ မြန္နဲ႔ ေပါင္ေလာင္လူမ်ိဳးေတြဆီက ဆည္ေရေသာက္ စပါးစိုက္နည္းကို ခပ္ျမန္ျမန္ သင္ယူတတ္ေျမာက္ၿပီးေတာ့ သူတို႔လည္း ေတာင္သူ လယ္သမားေတြ ျဖစ္လာ ပါတယ္။ မၾကာခင္ ေတာ႐ိုင္းေတြကို ခုတ္ထြင္႐ွင္းလင္းၿပီး စိုက္ပ်ိဳးေျမ ဧရိယာကို ဆည္ေျမာင္းေတြနဲ႔ ေရသြင္းၿပီး ယပ္ေတာင္ျဖန္႔လိုက္သလို ေ႐ႊဘို၊ မံု႐ြာ၊ ပခုကၠဴ၊ စစ္ကိုင္း၊ မႏၱေလးနဲ႔ ေတာင္တြင္းေဒသေတြမွာ လယ္စိုက္ ၾကတယ္။ ေျမၾသဇာညံ့တဲ့ အရပ္ေတြမွာ ထန္းဥယ်ာဥ္၊ ကြမ္းသီး ဥယ်ာဥ္ေတြကို စိုက္တယ္။ တႏွစ္မွာ တႀကိမ္ ျမစ္ေရလွ်ံတဲ့ ေဒသေတြမွာ ပဲမ်ိဳးစံု စိုက္တယ္။ ေျမညံ့လြန္းရင္ ေျပာင္းနဲ႔ ႏွမ္းစိုက္တယ္။ စိုက္ပ်ိဳးရာမွာ အေလအလြင့္ မ႐ွိေအာင္ ေျမကို အေသးစိတ္ အသံုးခ်တတ္ပါတယ္။ အဲဒီလို စိုက္ပ်ိဳးတဲ့ ေျမဧရိယာကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ က်ယ္ျပန္႔ေစဖို႔ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးကို သံုးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခန္းေျခာက္ေဒသ တခုလံုး ေကာက္ပဲသီးႏွံ ျဖစ္ထြန္းလာတာဟာ အလြန္ႀကီးက်ယ္တဲ့ ေအာင္ျမင္မႈတရပ္ ျဖစ္တယ္။ ဒီကေန႔ ျမန္မာေတြဟာ မိမိတို႔ရဲ႔ ဘိုးဘြားေတြ အဲဒီလို အစြမ္းထက္ပါတယ္လို႔ ဂုဏ္ယူရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေကာက္ပဲသီးႏွံ စိုက္ပ်ိဳးတယ္ဆိုရာမွာ ကိုယ့္မိသားစု တႏွစ္ ၀မ္းစာရ႐ံုေလာက္ စိုက္တယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ေပမယ့္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေနခြင့္ရလာတဲ့အခါ ျမန္မာလူဦးေရဟာ အလ်င္အျမန္ တိုးတက္လာတယ္။ ဒီေတာ့ စိုက္ခင္းနယ္ေျမကို မခ်ဲ႔မျဖစ္ ခ်ဲ႔ရပါတယ္။ အုပ္စိုးတဲ့ နယ္ေျမကိုလည္း တိုးခ်ဲ႔ႏိုင္တယ္။ အရင္းမူလျပဳတဲ့ ေဒသအျပင္ တိုးလာတဲ့ ေဒသကို ေပါင္းစပ္လို႔ ခရစ္ ၁၁ ရာစုႏွစ္ အလယ္က စၿပီး ႏိုင္ငံဟု ထင္႐ွား ေပၚေပါက္ၿပီး ႏိုင္ငံထူေထာင္ရာမွာ ပထမဆံုး ထင္႐ွားတဲ့ မင္းဟာ အနိ႐ုဒၶ ေခၚ အေနာ္ရထာမင္းေစာ ျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဆည္ေရေသာက္ လယ္စိုက္တာကို မြန္တို႔က စတယ္လို႔ သိရတယ္။ ျမန္မာတို႔က ဆည္ေရေသာက္ လယ္စနစ္ကို အလ်င္အျမန္ နည္းယူတတ္ေျမာက္ၿပီး ျမန္မာ့အလယ္ပိုင္း လြင္ျပင္အႏွ႔ံ ၿမိဳ႔႐ြာ တည္ေထာင္ကာ ဆည္ေရေသာက္ လယ္ေတြ တိုးခ်ဲ႔ခဲ့တယ္။ အျပင္းအထန္ ႀကိဳးစားႏိုင္လို႔လည္း ခန္းေျခာက္ေဒသနယ္ တခုလံုးနီးနီး ေကာက္ပဲသီးႏွံ ျဖစ္ထြန္းလာတာ ျဖစ္တယ္။ ၁၁ ရာစုႏွစ္မွာ ေနာက္ထပ္ နယ္ခ်ဲ႔ ႏိုင္တဲ့အခါ ျမန္မာနယ္ဟာ ေျမာက္ဘက္ကို ဗန္းေမာ္အထိ၊ ေတာင္ဘက္ကို ဘိတ္ အထိ က်ယ္ျပန္႔လာတယ္။ အဲဒီအခါက ပင္လယ္ရပ္ျခား ေရာင္း၀ယ္မႈမွာ အခ်က္အခ်ာျဖစ္တဲ့ စလင္ အငူကိုပါ ေခတၱခဏ သိမ္းယူႏိုင္တဲ့အထိ ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလူ ေတာင္ဘက္ကို ခ်ဲ႔ထြင္ႏိုင္လို႔ ခရစ္ ၁၁၆၅ မွာ သီရိလကၤာႏိုင္ငံနဲ႔ စစ္မက္ျဖစ္ပြါးခဲ့ရပါတယ္။
ျမန္မာေတြဟာ လ်င္ျမန္ထက္ျမက္ၿပီး စစ္တိုက္ဖို႔ ၀န္မေလးသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမင္းစီးေက်ာ္မ်ား ျဖစ္တဲ့အျပင္ ေလးျမားကၽြမ္းက်င္သူေတြလည္း ဟုတ္တယ္။ ျမန္မာေျမျပန္႔ကို ကိုးရာစု ႏွစ္လယ္ေလာက္ကစၿပီး ၀င္ေရာက္ေနထိုင္တယ္။ ဦးစြာ ေက်ာက္ဆည္နယ္နဲ႔ မင္းဘူးနယ္မွာ ႐ြာတည္ၿပီး အေျခခ် ေနထိုင္ၾကတယ္။ အဲဒီလို သူတို႔ စတင္ေနထိုင္တဲ့ အရပ္ကို ခ႐ိုင္လို႔ ေခၚပါတယ္။ ခ႐ိုင္က တျဖည္းျဖည္း တိုးခ်ဲ႔ၿပီး အလယ္ပိုင္း ျမန္မာႏိုင္ငံတခုလံုးမွာ ၿမိဳ႔႐ြာတည္ၿပီး ေနၾကတယ္။ ေနာက္မွ ျပန္ပြါးတဲ့ေနရာကို တိုက္လို႔ ေခၚတယ္။ ေျခတံ႐ွည္နဲ႔ အိမ္ေတြကို သစ္၊ ၀ါး၊ သက္ကယ္ေတြနဲ႔ ေဆာက္တယ္။ျမန္မာအလယ္ပိုင္းကို ၀င္မလာမီ မူလျမန္မာေတြဟာ အရင္အႏွစ္ ၄၀၀၀ ေလာက္ကစၿပီး တ႐ုတ္ အေနာက္ေျမာက္ ကန္စူေဒသ၊ ေထာင္ျမစ္၀ွမ္းမွာေနတယ္လို႔ ယူဆတယ္။
သက္ေသအခိုင္အမာ မ႐ွိေပမယ့္ အခုလို ေျပာျပခ်က္ကို ျငင္းပယ္ဖို႔ ခက္ပါတယ္။ ခရစ္ ၇ ရာစုမွာ ျမန္မာတ႐ုတ္နယ္စပ္ကို လာေရာက္ေနထိုင္တဲ့ တိဗက္ျမန္မာႏြယ္၀င္ေတြကို မန္လူမ်ိဳးလို႔ ေခၚတယ္။ အဲဒီလူမ်ိဳးေတြထဲက မန္းမန္ေခၚတဲ့ လူေတြဟာ ကိုယ့္အႀကီးအကဲကို မင္း၊ မင္းေစာလို႔ ေခၚေလ့႐ွိလို႔ သူတို႔ကို တ႐ုတ္က မန္းမန္လို႔ ေခၚတာ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီ လူေတြထဲက တခ်ိဳ႔တ၀က္က သိုးေမြးၿပီး တခ်ိဳ႔တ၀က္က ေတာင္သူ ျဖစ္တယ္။ လယ္ယာကို ဆင္နဲ႔ ထြန္တယ္လို႔ေတာင္ ေျပာတယ္။ သူတို႔က ထႂကြလံု႔လ႐ွိၿပီး စစ္လိုလားတယ္။
စစ္ပြဲမွာ လွံလ်င္ကို ေကာင္းေကာင္း အသံုးျပဳတတ္တယ္။ ျမင္းစီးေတာ္လို႔ သူတို႔ ျမင္းစီးပံုဟာ ေကာင္းကင္မွာ ငွက္ပ်ံသလို ျမင္ရတတ္လို႔ ခ်ီးမြမ္းေလ့႐ွိတယ္။ ျမင္းကို ကုန္းႏွီးမပါဘဲ ေကာင္းစြာ စီးတတ္တယ္။ အမ်ိဳးသမီးေတြ ျမင္းစီးကၽြမ္းတယ္လို႔ လူစိမ္းေတြက ေျပာေလ့႐ွိတယ္။ ေလးျမားအတတ္ကို မ်ားစြာ ကၽြမ္းက်င္ၿပီး ရန္သူကို အဆိပ္လူးျမားနဲ႔ တိုက္ခိုက္ေခ်မႈန္းေလ့ ႐ွိတယ္။ေနအိမ္ေဆာက္ရာမွာ အိမ္အဆင့္ျမင့္ျမင့္ ေျခတံ႐ွည္႐ွည္ ေဆာက္တယ္။ အျပာေရာင္ ေဘာင္းဘီ၀တ္ တယ္။ ပိုးေခါင္းေပါင္းအနီေပါင္းၿပီး ေခါင္းေပါင္းစတခုကို အျပင္မွာ လႊင့္ခ်ထားတယ္။ အိမ္ၾကက္ေမြးတယ္။
နန္ေက်ာင္ လူမ်ိဳးတို႔က ၈ ရာစုႏွစ္ အေစာပိုင္းမွာ သူတို႔ကို ခ်ဳပ္ခ်ယ္လာတယ္။ ခရစ္ ၇၉၄ ကစၿပီး နန္ေက်ာင္ လက္ေအာက္ေရာက္တယ္။ အခုေျပာတာေတြက ခရစ္ ၈၆၃ မွာ ဖန္ခ်ိဳေရးတဲ့ မန္႐ွဴေခၚ ေတာင္ဘက္လူ႐ိုင္းေတြ အေၾကာင္း စာအုပ္ကေန ေကာက္ႏႈတ္ထားတာ ျဖစ္တယ္။
ေျမျပန္႔ကို ျမန္မာေတြ ၀င္လာတဲ့ လမ္းကေတာ့ သံလြင္ျမစ္တေလွ်ာက္ ႐ွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္းကို ျဖတ္ၿပီး ေက်ာက္ဆည္ကို အေ႐ွ႔ေတာင္ဘက္က ၀င္တယ္။ ဆန္ေရစပါး ေပါမ်ားတဲ့ အရပ္ကို ေ႐ြးခ်ယ္ၿပီး သိမ္းတယ္။ စစ္မႈေရးရာမွာ ခုခံအားေကာင္းမယ္လို႔ ထင္တဲ့ ပုဂံကို ဌာနခ်ဳပ္အျဖစ္ ေ႐ြးခ်ယ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာေတြ ဗဟိုေျမျပန္႔ကို ၀င္ေရာက္ေနထိုင္တာဟာ စစ္အင္အားနဲ႔ တိုက္ခိုက္ သိမ္းယူတာမ်ိဳး ျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာရပါလိမ့္မယ္။
ေဒါက္တာသန္းထြန္း
[မံုေ႐ြးစာအုပ္တိုက္ထုတ္ ေဒါက္တာသန္းထြန္းရဲ႔ ျမန္မာသမိုင္းပံု စာအုပ္၊ ပထမအႀကိမ္၊ ဇူလိုင္၊ ၂၀၀၄မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္။]
[မံုေ႐ြးစာအုပ္တိုက္ထုတ္ ေဒါက္တာသန္းထြန္းရဲ႔ ျမန္မာသမိုင္းပံု စာအုပ္၊ ပထမအႀကိမ္၊ ဇူလိုင္၊ ၂၀၀၄မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္။]
ေဒါက္တာသန္ထြန္းခင္ဗ်ာ အခုသမိုင္းအေျကာင္းေတြကိုဖတ္ရလို့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ တိုင္ရင္သားေတြနက္ပတ္သတ္လို့ဘယ္လူမ်ိ်းကဘယ္ကဆင္သက္လာတယ္ဆိုတာနဲ့ ဘယ္လူမ်ိ်းကေရွ့က်တယ္ဆိုတာလဲတင္ေပးေစခ်င္ပါတယ္ ေလးစားစြာျဖင့္ မိုးေက်ာ္
ReplyDeleteေဒါက္တာသန္းထြန္း ေသဆံုးသြားတာ ၃ ႏွစ္ေလာက္ရွိေနျပီး
ReplyDelete